Zachęcamy do zapoznania się z publikacją EFRWP pt. „Modyfikacja systemu ubezpieczeń upraw w Polsce”. Raport jest efektem kilkumiesięcznej pracy ekspertów, którzy podczas konsultacji z rolnikami oraz przedstawicielami zakładów ubezpieczeniowych, wypracowali korzystną propozycję zmian w krajowym systemie ubezpieczeń upraw.
Jak wynika z raportu, mimo iż w Polsce istnieje obowiązek ubezpieczenia, to podlega mu jedynie 1/5 gruntów rolnych. W przypadku wystąpienia zdarzeń katastroficznych, które negatywnie oddziałują na uprawy, władze często poddawane są silnej presji do udzielania wsparcia doraźnego poszkodowanym. Forma ta generuje duże wydatki, które pochłaniają sporą część budżetu. Zmiana systemu i wdrożenie nowych instrumentów, pozwoliłoby na zastosowanie różnych form pokrywania strat w uprawach rolnych, w tym również takich, które byłyby niezależne od ofert zakładów ubezpieczeniowych.
Raport zawiera rozwiązania, które mają służyć poprawie systemu ubezpieczeń upraw. Przedstawione propozycje pozwolą również na efektywne wykorzystanie instrumentów zarządzania ryzykiem, jakie przewidziane zostały w nowym rozporządzeniu dotyczącym rozwoju obszarów wiejskich (II filar Wspólnej Polityki Rolnej).
Zgodnie z propozycją Fundacji EFRWP, nowy system składałby się z trzech filarów, tj.:
dotowanych ubezpieczeń produkcji rolniczej (I filar)
- Dopłaty do składek z budżetu krajowego, mogłyby zostać uzupełnione finansowaniem ze środków unijnych.
- Finansowaniu ze środków unijnych podlegałyby ubytki w plonie powyżej 30% produkcji rolniczej (ryzyka o charakterze katastroficznym).
- Powołany mógłby zostać zespół ekspertów, który monitorowałby sytuację ubezpieczenia upraw w Polsce, wymaniał doświadczenia oraz koordynował działania związane z wytyczaniem kierunków dalszego rozwoju systemu ubezpieczeń rolnych.
funduszy wzajemnego wsparcia (II filar)
- Umożliwiłyby stowarzyszonym rolnikom wspólne ubezpieczanie się od różnych rodzajów ryzyka, będących poza ofertą zakładów ubezpieczeń.
- Fundusz zasilany byłby ze składek członkowskich lub wpłat organizacji, które stanowiłyby podstawowe źródło finansowania odszkodowań wypłacanych przez fundusz,
- Kluczowym rozwiązaniem sprzyjającym powstawaniu funduszy, byłaby możliwość dofinansowania z II filaru WPR do 65% wydatków poniesionych na:
* koszty administracyjne tworzenia funduszu rozłożone na okres maksymalnie trzech lat,
* spłatę kapitału i odsetek od pożyczek komercyjnych, zaciągniętych w celu wypłaty rekompensaty strat,
* kwot rekompensaty finansowej wypłaconych przez fundusz z kapitału podstawowego.
funduszu stabilizacji dochodów (III filar)
- Stanowiłby uzupełnienie pozostałych instrumentów ubezpieczeniowych.
- Rekompensowałby choćby część dochodów traconych przez rolników w wyniku zdarzeń klęskowych.
- Czynnikiem uprawniającym do pobrania świadczenia z funduszu stabilizacji dochodu byłby spadek indywidualnego dochodu rolnika o więcej niż 30%, przy czym wypłacone świadczenie nie mogłoby przekroczyć 70% utraconych dochodów.
Zachęcamy do zapoznania się z raportem.