Prezentacja III etapu Monitoringu rozwoju obszarów wiejskich (MROW)

16/11/18 Aktualności Konferencje i debaty

14 listopada 2018 roku w siedzibie Polskiej Akademii Nauk odbyła się prezentacja wyników III etapu Monitoringu rozwoju obszarów wiejskich (MROW). To cykliczny projekt badawczy Fundacji Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej, realizowany od 2012 roku wspólnie z Instytutem Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN. Jego celem jest stała obserwacja przemian społeczno-gospodarczych na polskiej wsi.

Prezentacji towarzyszył panel dyskusyjny pt. „Jakie procesy zmieniają a jakie powinny zmieniać polską wieś w 100-leciu niepodległości”. Wzięli w nim udział: Adam Tański – członek kapituły Fundacji Europejski Fundusz Rozwoju Wsi Polskiej, Dominika Rogalińska – Dyrektor Departamentu Badań Przestrzennych i Środowiska Głównego Urzędu Statystycznego, Stanisław Derehajło – samorządowiec, doradca Wiceprezesa Rady Ministrów Jarosława Gowina oraz Arkadiusz Ptak – Burmistrz Miasta i Gminy Pleszew.

Na polskiej wsi szybciej zmienia się demografia niż rolnictwo

Jak wynika z III etapu badania MROW obraz polskiej wsi kształtują przede wszystkim edukacja i aktywność społeczna, rosnący poziom zamożności społeczności lokalnych oraz migracje. Najwolniej zmiany zachodzą natomiast w przestrzeni gospodarczej – rolnictwie, poziomie dezagraryzacji i dostępności przestrzennej.

Badanie po raz kolejny potwierdziło również, że współczesne zróżnicowanie społeczne i gospodarcze polskiej wsi jest wynikiem nakładania się dwóch porządków: historycznego związanego z rozbiorami i powojennymi zmianami granic kraju oraz układem związanym z położeniem obszarów wiejskich w relacji do miast dużych i średnich.

Migracje – cichy moderator zmian na polskiej wsi

– Na to, jak zmieniła się polska wieś w ostatnich latach, największy wpływ mają migracje wewnętrzne – powiedziała profesor Monika Stanny, Dyrektor Instytutu Rozwoju Wsi i Rolnictwa PAN i jednocześnie współautorka badania. Ich głównym motorem jest poszukiwanie pracy. Migracje wpływają nie tylko na zmiany zaludnienia, ale również na struktury demograficzne – migrują głównie ludzie młodzi, dobrze wykształceni, zaradni i przedsiębiorczy. Na wsi pozostają osoby starsze. Dotyczy to przede wszystkim obszarów położonych z dala od większych miast, gdzie regionalnie występują trudności w rozwoju funkcji pozarolniczych czy słabe zainteresowanie wprowadzaniem innowacji.

Im bliżej miasta, tym lepiej

Kolejnym aspektem decydującym o przestrzennym zróżnicowaniu rozwoju obszarów wiejskich w Polsce jest ich lokalizacja względem ośrodków regionalnych. Gminy, znajdujące się w ich sąsiedztwie, stwarzają lepiej rozwinięty lokalny rynek pracy, który premiuje kompetencje uzyskiwane przez mieszkańców i stwarza im większe szanse na rozwój zawodowy. Można to zaobserwować na terenie całego kraju, jednak szczególnie pod tym względem wyróżniają się obszary wiejskie położone w rejonie oddziaływania miast, takich jak Warszawa, Poznań, Wrocław czy Gdańsk.

Małopolska i Kaszuby „najmłodsze demograficznie”

W okresie ostatnich 5 lat odsetek osób w wieku poprodukcyjnym na polskiej wsi zwiększył się o 1 punkt procentowy (z 16 do 17 proc.). Najbardziej niekorzystna sytuacja panuje w gminach peryferyjnych, położonych na styku granic województw we wschodniej i centralnej Polsce, gdzie liczba osób w wieku poprodukcyjnym stanowi 1/3 całej populacji. W niektórych gminach na Podlasiu odsetek ten przekroczył już 40 proc. „Najmłodsze” wsie w Polsce są w Małopolsce i na Kaszubach; tu z kolei na 1 dziadka przypada nawet dwoje wnucząt. Autorzy raportu podkreślają jednak, że tempo starzenia się ludności wiejskiej jest obecnie większe na zachodzie niż na wschodzie kraju.

Rolnictwo nie ożywi polskiej wsi, potrzebna nam jest wieś wielofunkcyjna, zwłaszcza na wschodzie kraju

Wzrost liczby pozarolniczych miejsc pracy już w ramach MROW 2014 uznany został za jeden z najważniejszych czynników rozwoju obszarów wiejskich. Jak wynika z tegorocznego badania proces ten stale postępuje, jednak nie na tyle intensywnie, aby wpływać na ograniczenie migracji mieszkańców polskiej wsi. Konsekwencją są pogłębiające się różnice pomiędzy poziomem rozwoju między Polską wschodnią a zachodnią. Gminy o wysokim (przekraczającym 2/3) udziale podmiotów pozarolniczych w strukturze gospodarczej wsi to gminy podmiejskie albo te położone w zachodniej części kraju. Stanowią one obecnie zaledwie 15 proc. wszystkich gmin w Polsce.

Na szczególną uwagę zasługuje Wielkopolska. Tu w ramach badania MROW wyróżniono typ gmin wielofunkcyjnych, czyli takich, gdzie obok wysoko rozwiniętego rolnictwa, rozwija się infrastruktura społeczna i techniczna, usługi publiczne, a także rośnie możliwość znalezienia pracy poza rolnictwem, zgodnej z aspiracjami zawodowymi. W gminach tych rozwój funkcji pozarolniczych sprzyja ewolucji struktur rolniczych. Na drugim biegunie lokują się gminy dawnej Galicji, w rozdrobnionych gospodarstwach rolnych produkcja rolnicza zamiera wraz ze wzrostem znaczenia zatrudnienia pozarolniczego – powiedział prof. Andrzej Rosner, współautor raportu.

Jak podkreślili autorzy raportu, o ile na zachodzie kraju obserwuje się wzrost liczby gmin o wielofunkcyjnej strukturze gospodarczej, to na wschodzie zauważalna jest tendencja do pojawiania się wielodochodowych gospodarstw domowych rolników.

Nie jest jasne w jakim stopniu wiąże się to z ze wzrostem znaczenia źródeł niezarobkowych takich jak emerytury, renty czy zasiłki społeczne, a w jakim np. z migracjami. W niektórych bowiem gminach Polski wschodniej ponad 40% miejsc pracy pozarolniczej związanych jest z usługami publicznymi (jak urząd gminy, szkoła, policja, ośrodek pomocy społecznej, ośrodek zdrowia) co wskazuje na ubóstwo lokalnej gospodarki pozarolniczej – dodała profesor Monika Stanny, współautorka opracowania.

W I. Etapie Monitoringu Rozwoju Obszarów Wiejskich (MROW 2014) zostało wyróżnionych siedem typów struktury społeczno-gospodarczej na wsi. Porównanie typologii w kolejnych etapach badania (MROW 2016 i tegoroczny MROW 2018) pokazuje, że mimo dużych zmian dokonujących się na wsi wyróżnione typy wykazują się dużą trwałością, a szczegółowe obserwacje ukazują wzrost zasięgu terytorialnego oddziaływania miast na sąsiednie obszary wiejskie.

– Biorąc pod uwagę zróżnicowanie struktur społeczno-gospodarczych, powinniśmy zastanowić się, czy akceptujemy istniejącą różnorodność rozwoju polskich gmin i ich odmienne ścieżki zmian. To pytanie o optymalny kształt polityki spójności.Wyniki monitoringu nie mogą dostarczyć odpowiedzi na pytanie, jakie skutki odniosły dotychczasowe formy i polityki wyrównywania rozwoju społeczno-gospodarczego w Polsce, ale z pewnością możemy postawić tezę, że gdyby ich zabrakło – różnice te byłyby o wiele większe niż obecnie – podsumowała profesor Monika Stanny.

Typy obszarów wiejskich według struktury rozwoju

Źródło: MROW 2018

Polska wieś 100 lat po odzyskaniu niepodległości

III etap badania MROW potwierdza, że na współczesny obraz polskiej wsi nadal wpływa ciężar wydarzeń historycznych sprzed stu lat, a w kraju nadal uwidacznia się podział na lepiej rozwiniętą Polskę zachodnią oraz słabiej rozwiniętą Polskę wschodnią. Granica tego podziału przebiega zgodnie z podziałem Polski między zabór rosyjski i zabór pruski.

– Na występujące do dziś zróżnicowanie główny wpływ miała polityka krajów zaborczych, w szczególności Rosji i Prus oraz wprowadzane w różnym czasie i oparte o różne zasady procesy uwłaszczeniowe chłopów. W zaborze pruskim wiązały się z kształtowaniem struktur agrarnych w zaborze rosyjskim były wyłącznie aktem o charakterze politycznym – dodał profesor Andrzej Rosner.

Wydarzenia historyczne, a w szczególności podziały terytorialne powstałe w wyniku zaborów oraz masowe przemieszczenia ludności po II wojnie światowej, wpłynęły na ukształtowanie się w Polsce odrębnych, specyficznych regionów. Do dzisiaj widać je strukturze osadniczej, agrarnej, wyposażeniu infrastrukturalnym, a nawet w obyczajach oraz aktywności społecznej i obywatelskiej w poszczególnych regionach kraju. Ma to przełożenie na zróżnicowanie poziomu rozwoju obszarów wiejskich, jego dynamikę oraz charakter dokonujących się przemian.