Stan zdrowia ludności wiejskiej w Polsce

Dwukrotnie niższa liczba aptek i punktów aptecznych, dużo częstsze rezygnacje z wizyt lekarskich z powodów finansowych, znacząco mniejsza liczba porad lekarskich i utrudniony dostęp do infrastruktury służby zdrowia na terenach wiejskich – to tylko część wniosków płynących z najnowszego raportu naszej Fundacji pt. „Stan zdrowia ludności wiejskiej”.

Dwukrotnie niższa liczba aptek i punktów aptecznych, dużo częstsze rezygnacje z wizyt lekarskich z powodów finansowych, znacząco mniejsza liczba porad lekarskich i utrudniony dostęp do infrastruktury służby zdrowia na terenach wiejskich – to tylko część wniosków płynących z najnowszego raportu naszej Fundacji pt. „Stan zdrowia ludności wiejskiej”.

W raporcie autorzy starali się przedstawić w sposób kompleksowy czynniki wpływające na stan zdrowia mieszkańców terenów wiejskich, wynikające zarówno ze stylu życia (m.in. odżywianie, ruch na świeżym powietrzu, korzystanie z używek), jak i z dostępności placówek służby zdrowia.

Na przestrzeni ostatnich lat stan zdrowia mieszkańców terenów wiejskich ulega systematycznej poprawie. Brak już dysproporcji pomiędzy wsią i miastem m.in. w średniej długości życia, czy w śmiertelności niemowląt. Pomimo tego w wielu innych aspektach, dotyczących zarówno opieki zdrowotnej, jak i stanu zdrowia mieszkańców, różnice są w dalszym ciągu zauważalne – zwłaszcza w obszarze dostępności służby zdrowia. Liczba placówek medycznych na terenach wiejskich jest ponad dwukrotnie mniejsza niż w miastach, co znacząco przekłada się na liczbę porad lekarskich, badań profilaktycznych, liczbę szczepień wśród dzieci i młodzieży, wykrywalność chorób i wiele innych czynników, wpływających na stan zdrowia mieszkańców wsi.

Raport wskazuje także na  zróżnicowanie regionalne (wojewódzkie) na przykład w podejściu do niektórych zagadnień prozdrowotnych przez kobiety i mężczyzn z terenów wiejskich.

Podstawowa teza postawiona przez autorów brzmi: mieszkańcy wsi mogliby rzadziej chorować, gdyby zapewniono im lepszą profilaktykę i szerszy dostęp do usług medycznych. W związku z tym należy położyć większy nacisk na rozwiązania systemowe służące zwiększeniu dostępności infrastruktury ochrony zdrowia na wsi.